EEN BIJZONDERE DAG MET DE NIEUWE BUS.
Door en met Henny Pikkert, activiteitenbegeleider op Huis ter Weegen.
Eindelijk is het zover. De nieuwe bus is in gebruik. Alle chauffeurs zijn trots op deze nieuwe bus. Een Mercedes met de nieuwste snufjes. Iedere inzittende heeft goed uitzicht. Rolstoelen kunnen zonder al te veel moeite in de bus geplaatst worden. En wij zijn ook blij. De hele dag kregen wij de bus.
Het is donderdag en dus markt in Zutphen. Wie wil er mee naar de markt? De bewoners moeten nog wel even wennen om in de ochtend al weg te kunnen met de bus. Drie dames hebben er wel zin in. Ter ondersteuning gaat er ook een stagiaire mee. De chauffeur geeft alle medewerking. “Zeg maar waar ik jullie af moet zetten”. Na overleg besluiten we om in de Pelikaanstraat uit te stappen. En daar gaan we. Bijna geluidloos en ontzettend comfortabel rijden we naar de stad. Aangekomen belooft de chauffeur om na een uur weer in de Pelikaanstraat te staan. De dames geven elkaar een arm en gezellig kletsend lopen ze de markt op. Hier en daar kijken en de producten bewonderen. “Kijk daar liggen sokken en maar €1.- per paar”. En een kraam met allemaal dassen en mutsen. Ook genieten de dames van al die kleine kinderen die in kinderwagens of buggy’s zitten. Na 10 minuten zijn we al bij de fontein en het blijkt dat we nog heel veel tijd hebben. Rechts is een leuk koffiehuis “De Picknick”. Daar gaan we zitten. De dames hebben een prachtig uitzicht op straat en zien veel mensen langs lopen. Na een kwartier is het tijd om verder te gaan. Er worden nog heerlijke stroopwafels, kibbeling en bloemen gekocht. Dan is het weer tijd om naar de bus te lopen. Terwijl we instappen krijgen we veel bekijks. Zo’n grote bus en er stappen maar 5 mensern in. Tja, een privébus, wie wil dat niet hebben?
Thuis is de tafel al gedekt en kunnen we aanschuiven. De kibbeling wordt verdeeld. Het is lekker maar de volgende keer gaan we toch kibbeling kopen op de markt in Warnsveld, die is vele malen lekkerder.
Om twee uur staat de bus al weer klaar om ons via een mooie omweg naar de Roskam te brengen. Nu is de bus helemaal vol. Langzaam rijdend door het mooie landschap van de Achterhoek genieten de bewoners van het mooie uitzicht. We zien een weiland vol met ganzen, een ooievaar en een prachtige wolkenlucht. Met de oude bus waren de bewoners blij dat ze er uit konden, nu kan het niet lang genoeg duren. Toch maar bij de Roskam er uit. We willen toch even zien hoe het geworden is. De Roskam is failliet gegaan, overgenomen en verbouwd, dus we zijn heel nieuwsgierig. Met een kritisch oog wordt er rondgekeken en allen zijn het er over eens, de sfeer is nog hetzelfde gebleven. De inrichting is lichter maar wordt wel mooi gevonden. We zitten rondom een grote tafel en krijgen al snel koffie met gebak. Dan is het wederom tijd om naar de bus te gaan. Met een kleine omweg weer naar huis. Daar aangekomen krijgt de chauffeur een applaus. Het was een prachtige route die hij gereden heeft.Moe maar voldaan stappen de bewoners uit de bus behalve één mevrouw. Met een vastberaden gezicht blijft ze zitten. “Gaan jullie maar, ik blijf hier”, zegt ze zelfverzekerd. Met de duidelijke belofte dat ze de volgende keer weer mee mag stapt ze toch uit de bus.
Voor de volgende keer is het met deze ervaring niet moeilijk om de bus vol te krijgen. Waarschijnlijk zal er geloot moeten worden wie er mee mag.
